برخلاف انتظارم ساعت یک ربع به دو تعطیل شدیم خیلی خوشحال بودم چون خونه ما تا مدرسه ده دقیقه بیشتر راه نبود به خاطر پرسپولیس تند تر قدم برمی داشتم وقتی رسیدم خونه سریع نهار خوردم و بازی را دیدم خوشحال بودم چون بچه ها خوب بازی می کردند انتظار برد داشتم چند موقعیت خوب تو نیمه اول به سادگی از دست رفت.

سوت پایان نیمه اول زده شد خدا خدا می کردم پرسپولیس ببره .نیمه دوم که شروع شد دیدم اهوازی ها هم خوب بازی می کنند گفتم خدا با این وضع مساوی هم بشیم قبوله البته از ته دل نگفتم وضع بازی ما خوب بود ولی کرانچار که برد می خواست چند تا تعویض کرد اون فکر کرد این تعویض ها می تونند براش برد بیارند اما مثل اینکه خبر نداشت یکی از اون ها کار ار خرابتر میکنه خلاصه دقیقه 91 اقای بائو کار را خراب تر کرد و خطایی انجام داد که عاقبتش ضربه ازادی برای حریف بود

بازم دعا کردم که نبازیم ولی مثل این که خدا نخواست نبازیم و این ضربه گل شد .شاید این باخت به کرانچار یاد بده که تعویض بی موقع انجام نده و به بچه هایی که در زمین هستند اعتماد کنه و به بازیکنان هم یاد بده که انجام خطا روی بازیکنان حریف در هر شرایطی ممکن است برای تیم خطرناک باشه همان طور که خودشون وقتی روشون خطا انجام میشه خوشحالند وبرای زدن گل این موقعیت را بهتر می دونند همه تیم ها همین فکر را میکنند.

اقای شادمهر خان من درسته از باخت تیمم ناراحتم ولی مثل بعضی از استقلالی ها بی تعصب نیستم که وقتی باختیم هی علیه مربی شعار بدم وقتی هم که تیمم برد تشویقش کنم.

به شعر زیر توجه کن:

اون که میگیم دوست داریم      ببازی هم حقیقته

هرجا باشیم داد میزنیم          پرسپولیسی باغیرته